نقد و تحلیل پدیدارشناختی عرفان روزبهان با تأکید بر مبحث «تجلیات التباسی» در عبهرالعاشقین

پدیدارشناسی با همه گستردگی‌ای که دارد، نمی‌تواند با همه ابعاد برای بازنمایی و تشریح رخدادهای شهودی (تجلیات) به‌کار آید. از این‌رو، ما این مقاله را تنها به بحث و بررسی درباره برخی از وجوه آن، یعنی وجه التفاتی و فروکاست و نیز ارتباط عین و ذهن -که در عرفان روزبهان بقلی در قالب وصل و فصل بیان می‌شود- محدود کرده‌ و کوشیده‌ایم تا آنجا که ممکن است، از امکان‌های این روش برای شکوفایی و فعلیت بخشیدن به ظرفیت‌های عرفان اسلامی، به‌ویژه نقش شناختی تجلیات عرفانی مدد جوییم؛ و سرانجام، با اتکا به مبانی عرفانی- فلسفی یادشده در این روش، به برداشتی متفاوت از بحث تجلیات جمالی و جلالی (در قالب پدیدارهای التباسی) دست یابیم